Jogging des Boignees Wauthier Braine 30/04/2017

Mijn appartement en de verhuis hebben meer van mijn lichaam gevergd dan ik vooraf had durven denken, noodgedwongen mijn loopprogramma aangepast en geluisterd naar mijn lichaam. Na de leuke ontdekking in Sint-Katherina-Lombeek trok ik op paasmaandag naar Roosdaal waar ik voor het eerst aan de start stond sinds de jogging verhuisde van het voetbalterrein naar de tuinbouwschool, een aardige locatie om een jogging te organiseren met een mooi landelijk parcours, helaas voor mij weer te veel verhard en dus pijn aan voet en rug. Vorige week in Essenbeek dan voor de 14km gekozen in plaats van de 21km en de 32km lange trail van volgende week in Tangissart heb ik geschrapt en vervangen door de wedstrijd in Lot. Vandaag trok ik naar Wauthier Braine, waar ik voor het laatst in 2007 aan de start stond. Opdracht 1 was parking vinden en dan een kwartier wandelen naar de inschrijvingen, de challenge du Brabant Wallon barst stilaan uit zijn voegen, de charme van lopen op landelijke parcours in pittoreske dorpjes zal daar wel veel mee te maken hebben. De jogging wordt georganiseerd ten voordelen van ‘l’Atout’, een vereniging die zogenaamde probleemkinderen begeleidt met allerhande buitenactiviteiten. Na de start lopen we eerst richting de kerk van Woutersbrakel, zoals het dorp op de taalgrens in het Nederlands noemt, om dan aan een prachtige oude hoeve het veld in te draaien. Na 10 jaar was ik al vergeten hoe zwaar het parcours wel is, tussen kilometer 3 en 4 een zware asfaltklim om dan na een rustpauze via een klim in kasseien weer richting start te lopen waar de deelnemers aan de 5km afdraaien en die aan de 12km een 2^de lus maken. Het parcours heeft in feite een 8-vorm. Na alweer een klim draaien we linksaf richting autosnelweg, eronderdoor natuurlijk J, om dan langsheen L’Abbaye de Nizelles te lopen, een prachtige abdij gesticht in de 15^de eeuw. Het huidige gebouw is grotendeels 18^de eeuws en wordt vandaag de dag gebruikt voor exclusieve feesten. Voor ons geen tijd om te feesten, het blijft op en neer gaan tot we in de voorlaatste kilometer eindelijk een serieuze afdaling krijgen gevolgd door de laatste klim naar de aankomst. Geen denderend loopgevoel, vooral heel vermoeide benen en met spijt in het hart moet ik toegeven dat de beslissing om de trail volgende week te schappen de enige goede beslissing was. Het kwartier stappen naar de auto leert me dat mijn voet ook weer naar de voeten is en de rug was al niet veel beter al zal dat laatste niet alleen van het lopen zijn. Voorzichtig toch uitkijken naar een volgende trail, die van Flobecq begin juni.