Enclusatrail Mont de l’Enclus 12/03/2016

Richting Mont de L’enclus vandaag voor de Enclusatrail. We lopen vandaag voor het kinderkankerfonds. De rit op zich is al mooi en ik ben nog niet aan het lopen en ik heb al 2 ezels gezien, de dag kan niet meer stuk. Vooraf waren er 117 inschrijvingen voor de 20km met onder de ingeschrevenen een aantal deelnemers aan de marathon des sables, ik zit in goed gezelschap. Mont l’Enclus bevindt zich op de grens van de provincie Henegouwen met Oost en West Vlaanderen, geen wonder dus dat er aan de start veel nederlands wordt gesproken. Tot de jaren 60 behoorde het grootste deel van de gemeente tot Vlaanderen. Het dorpje van bijna 4000 inwoners ligt aan de Kluisberg, wel gekend bij de wielerliefhebbers, aan de overzijde van de berg, die pal op de taalgrens ligt, bevindt zich Kluisbergen, waar ik in het verleden een aantal maal deelnam aan de omloop van Kluisbergen, ik ken de streek dus wel al een beetje. Uiteindelijk blijken we 550 hoogtemeters te moeten overwinnen in plaats van de aangekondigde 640, niet dat ik er kwaad om ben, 550 hoogtemeters op 20km kan al tellen. Met een kwartier vertraging kunnen we om 13u30, een kwartier na de 10km van start gaan, niet iedereen had begrepen dat het de bedoeling was dat je je vooraf inschreef. Soit, met een 150-tal schat ik, startte we voor de 20km, voor het eerst loop ik een trail in 2 ronden. Het startuur op de middag bezorgt me een knorrende buik, vermoedelijk wat weinig gegeten in de voormiddag. We starten aan het voetbalveld en na een kort ommetje door deelgemeente Amougies kunnen we na 600m beginnen klimmen naar het kluisbos, anderhalve kilometer, weliswaar in asfalt, om meteen 80m te stijgen, via een talud trekken we het kluisbos in, onze speeltuin voor vandaag. We zijn inmiddels de taalgrens overgestoken en lopen in de Vlaamse Ardennen. De gedachten dat we straks nog eens naar boven moeten doet me vermoeden dat het toch wel een uitputtingsslag wordt. Het is verrassend droog in het Kluisbos, de vorst van de afgelopen dagen zal daar wel iets mee te maken hebben. We blijven nog een kilometer stijgen voordat we even kunnen recupereren. We lopen voornamelijk op bospaden, af en toe een single track had wel leuk geweest. Nadien is het weer stijgen richting de top van het kluisbos en het recreatieoord boven dat ik nog herken van de Omloop van Kluisbergen. Even verder aan kilometer 6,5 tijd voor de bevoorrading, het hongergevoel doet me beslissen de tijd te nemen goed te lunchen met chocoladekoekjes, wat cake, honingkoek en sportdrank, die beslissing zou ik me later niet beklagen. Na de bevoorrading nog een klein stukje bergop en dan dalen we af in het bos, opnieuw richting Wallonië. Via een leuk technisch stuk verlaten we het bos en komen we weer aan op het asfalt en neen we mochten niet meteen terug het bos in, maar moesten helemaal naar het dorpje om terug de klim van anderhalve kilometer aan te vatten. Het gevoel is beter na de bevoorrading en de 2^de klim gaat verrassend goed. Eens in het bos verlies ik even de lintjes uit het oog en zit ik plots tussen de bramen met een hele rij andere lopers achter mij, het heuvel is snel opgelost, even dwars door het bos en weer op het goede pad. Een beetje vreemd een trail in 2 ronden, maar het parcours is wel heel mooi. Bij het verlaten van het bos in de 2^de ronde bemerk ik pas wat voor een mooi zicht er is op de Vlaamse Ardennen, iets wat ik de eerste keer niet had opgemerkt, goed teken, niet volledig leeg toegekomen dus. Na 1u58 en net niet bij de eerste 100 kom ik weer aan aan het voetbalveld. Ik miste wat single tracks, links en rechts in het bos merkte ik wel mogelijkheden, maar misschien kreeg de organisatie geen toestemming om van de baden af te wijken. Een vrij zware trail, niet zozeer door de ondergrond, maar voornamelijk door de ruim 500 hoogtemeters op 20km. Wie ooit de omloop van Kluisbergen liep en deze leuk vond, moet volgend jaar zeker deelnemen. Ik heb alvast 20km genoten en ben blij zo weer het kinderkankerfonds wat heb kunnen steunen. Nadat ik bekomen ben tijd voor degustatie: L’arogante, het flesje kondigt het meest hoppigste bier van België aan, misschien iets of wat overdreven, maar het is zeker een zeer lekker blond hoppig biertje, een aanrader voor wie graag wat bitterheid heeft. Nu richten we onze pijlen op de halve marathons van Estinnes en Essenbeek in april. De volgende keer trailtime zal voor de maand mei zijn.