Night Trail Flobecq

Gisteren richting Flobecq voor de eerste nighttrail aldaar aan de tennisvelden van chalet Radar. Een eerste organisatie, altijd een beetje een risico, maar het parcours zag er op het eerste zicht leuk uit, afwisseling tussen onverhard en verhard en een paar pittige beklimmingen en technische stukken op het taalgrensgebied van de Vlaamse Ardennen en dat met nachtgevoel. De wedstrijd kent bijna 400 hoogtemeters en een maximaal stijgingspercentage van bijna 10%, voor een trail dus doenbaar 🙂 Een 100tal deelnemers kwamen aan de start waarvan er ongeveer een 40-tal kozen voor de lange afstand. De canitrail (nachtelijke canicross) ging als eerste van start, leuk om eens de lopers met hond aan het werk te zien, en ik moet zeggen ze halen een serieuze snelheid. Om 21u30 mochten de trailers van start gaan, het was intussen al goed donker, door het druilerige weer ook geen maanlicht. We moeten in groepjes van 4 starten en om de 30 seconden mag er een groepje starten, ik start in groep 3. Na de start meteen het bos in, een zeer technische steile afdaling en dan een eerste klim in het Pottelbergbos. Aan kilometer 3 volgt een volgende klim in het bos waarna het eerste checkpoint met bevoorrading volgt. Aan het uiteinde van het bos zijn ze vollop bezig met de padden over te zetten, de paddentrek is eindelijk begonnen. Na een lang stuk asfalt trekken we het Livierenbos in voor een technisch stuk door het bos en daar loopt het mis. We moeten kleine wit/gele pijltjes volgen en rood/wit lint, noch de pijlen, noch het lint is in fluo zodat je goed moet opletten, een passage waar je 2 keer voorbij moet zorgt dan voor verwarring, in plaats van de weg in het bos te vervolgen loop ik richting een bevoorradingspost, eigenlijk de post van kilometer 17, de mensen aan de bevoorrading noteren de nummers, ik sta als 8ste op het blad, wat vreemd want ik vertrok in het 3de groepje van 4 en er waren me al een paar lopers komen voorbijsnellen. De bevoorradingpost had duidelijk niet door dat er eigenlijk zo snel geen deelnemers aan kilometer 17 konden zijn en wijzen ons dus niet op onze vergissing, ik volg de pijltjes en kom terug op de grote asfaltweg, zonder het te weten zit ik op het laatste gedeelte van het parcours, 50m voor mij een loper, achter mij 2. Een kwartierje later geen pijltjes meer, de loper voor mij keert terug, de 2 mensen achter mij zijn ook de pijltjes kwijt. Het groepje dikt aan met nog 2 dames en nog 1 heer. Er zit niets anders op dan de organisatie te bellen die ons weer op weg zet, we moeten heel het stuk terug naar het bos. Weer een kwartier later zitten we weer op het goede parcours, een dik half uur verloren dus, shit happens, maar dat hoort bij een trail. Eens de asfalt verlaten duiken we het veld in richting Everbeek, het volgende kwartier moeten we door de modder ploeteren, bij momenten in het donker echt een onverantwoord parcours langsheen prikkeldraad. Middenin het veld smak ik tegen de grond, ik schuif uit in de modder en smak met mijn hoofd tegen iets hards, ik lig volledig in de modder en voel modder tot in mijn onderbroek, snel opstaan en de weg  verderzetten, ik moet even bekomen en moet het groepje laten gaan. Het groepje valt intussen verder uit elkaar, ik kom er op door en kom bij een trailer uit Vollezele die het ook gevaarlijk vond bij momenten en vertelt over 2 nachtelijke wedstrijden in de Ardennen deze winter. Bergop loop ik van hem weg, maar eens uit het veld zie ik de rest van het groepje weer staan zoeken naar pijltjes, geen te bespeuren. Na wat zoeken zijn we weer op weg, na 2 uur lopen bereiken we de bevoorrading van kilometer 10, de GPS wijst intussen reeds 16km aan… Eén dame is er intussen vandoor, ik loop samen met 2 heren uit de streek en een nederlandse dame in een groep met 4. Na de bevoorrading duiken we weer naar beneden het veld in, waar ik een schoen verlies, het was wel de laatste wedstrijd voor mijn paar schoenen, maar ze moeten wel mee tot aan de finish 🙂 Een kwartier later is het weer prijs, we komen terug bij de dame voor ons, weer geen pijltjes meer te vinden, de fun is er voor de meesten af. Tien minuten later opnieuw…, we dwalen rond in Everbeek, na een wegje duidelijk een pijl naar links en dan niets meer… De pijltjes hangen ook nooit op dezelfde manier, soms links van de weg, soms rechts, soms voor de straat/wegje, soms erna, ook niets fluo, dat is echt om problemen vragen. We zijn weer met 6 en besuilten opnieuw de organisatie te bellen die ons aanraadt richting kerk van Everbeek te lopen, daar zouden we weer wel pijltjes vinden. De nederlandse dame herkent haar B&B en even verder hangt er weer een pijltje, rechts het veld in, een 50m van ons zien we een checkpoint die beginnen roepen dat we niet langs zijn geweest, de pot op, we keren niet terug. Intussen zijn we bijna 2u30 aan het lopen, op het volgende stuk asfalt tijd om mijn pa te verwittigen, ik had gezegd dat ik rond 23u45 ging binnen zijn… Mijn pa weet me te vertellen dat er een aantal lopers op een uurtje aan de aankomst was en dat zij slechts 10km hadden gelopen, die hadden dus ook het lusje in het begin fout gelopen zoals wij, maar zijn niet teruggekeerd en zijn gewoon meteen richting aankomst gelopen, zij zouden later uit de uitslag geschrapt worden. Intussen lopen we reeds een hele tijd in Vlaanderen, we lopen opnieuw het Livierenbos in op weg naar Wallonië 🙂 Na een zeer lange helling in het bos komen we boven in het bos aan de plaats waar het in het begin mis liep, alleen was de bevoorrading verdwenen, onbegrijpelijk dat ze de bevoorradingpost wegnemen als ze weten dat er zeker 6 lopers verkeerd zijn gelopen. Na een technische afdaling komen we op de grote baan, het ergste zit erop weten de deelnemers te zeggen die de streek kennen, nog een lange helling in asfalt en daar staat de pijl naar Chalet Radar. Blijkbaar moesten we ook nog een stuk door Brakelbos, maar ook daar hebben we de pijltjes naartoe niet gevonden. Nog een laatste onverhard stuk van ongeveer 500m en ik loop over de finish na 3u13’51”, de GPS geeft aan dat we 27km hebben gelopen en het is bijna 1uur ’s nachts. Aan de aankomst geen flesje Aquarius, suikerwafel, water… zoals beloofd, de tent is al volledig leeg. Ik geef niet snel kritiek maar dit is onaanvaardbaar. Ik hoor aan de aankomst dat de wedstrijd een eindwerk is van studenten en dat het parcours blijkbaar nooit ’s nachts werd gelopen, onverantwoord dat je dan mensen zo op weg stuurt, geen fluopijltjes, geen aanduiding van gevaarlijke plaatsen,… Het parcours op zich is mooi, ideaal voor een prachtige natuurloop van 21km overdag, maar als ze deze wedstrijd nog eens ’s nachts willen organiseren zal er veel moeten veranderen wat op deze manier is het onverantwoord van mensen op pad te sturen. Oh ja, uit eerbied voor de achterblijvers begin je niet vroeger dan aangekondigd met de tombola… Ook onbegrijpelijk dat als de tijdsregistratie met chip gebeurt dat ik in de uitslag sta met 3u24 al is tijd en plaats bijzaak in een trail. Tot slot nog een woordje van respect van de eenzame loper die nog na ons toekwam en blijkbaar in zijn eentje zijn weg heeft moeten zoeken. Na een douche snel naar huis, onderweg voel ik een serieus ei op mijn hoofd, the day after blijkt er ook een wonde te zijn en laten de kledingstukken van gisteren blijken hoe goed ik in de modder heb gelegen. Weer een avontuur rijker en een dag later primeert de fun op de mindere kanten, eind goed al goed, maar voor hetzelfde geld waren ze nu nog naar deelnemers aan het zoeken en waren er mensen die serieuze blessures hadden opgelopen. En ja als de organisatie volgend jaar terug doorgaat staan we waarschijnlijk weer aan de start 🙂